Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο.





Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τα πιο αγαπημένα μου. Είναι ένα από τα τραγούδια που μου τραγουδάει ο πιο αγαπημένος μου άνθρωπος στον κόσμο. Η γιαγιά μου.
Από μικρή τραγουδούσε. Καλά έκανε. Βγάζει την ψυχή της όταν σου τραγουδά. Κλείνει τα μάτια και ταξιδεύει. Και μαζί της - θες, δε θες - ταξιδεύεις κι εσύ.

Ώρες ώρες με κοιτά και βουρκώνει:
«Μου θυμίζεις εμένα όταν ήμουν στην ηλικία σου».
Κι εκεί σιωπή και μια μεγάλη αγκαλιά. Κι ένα ευχαριστώ.
(Για όταν σε σκέφτομαι και μου λείπεις και είσαι μακριά.)




2 σχόλια:

  1. Καλώς όρισες στη μπλογκόσφαιρα μικρή μου Ho(pe)lly .Καλοτάξιδη μες στο αχανές σύμπαν της. Ο δρόμος σου να είναι μακρύς και ευκολοδιάβατος πλούσιος σε γνώσεις και εμπειρίες, γιατί τελικά όλα είναι δρόμος!
    Να έχεις εμπνεύσεις και να είσαι πάντα δημιουργική .

    Μια ζεστή αγκαλιά και μια μεγάλη καλημέρα .
    Να είσαι καλά.



    ΑπάντησηΔιαγραφή